Antwerpen

We zijn weer thuis.

Het was erg leuk om jullie reacties te lezen. Frank en ik hebben genoten van onze vakantie. Nog een paar dagen alles op zijn gemak en dan begint het leven van alledag weer. Het weerzien met Umbrië heeft me nog meer overtuigd om over 6 jaar (wanneer Frank niet meer hoeft te werken) daar defiitef te gaan wonen .

Tot die tijd zijn jullie altijd welkom in Antwerpen.

Bedankt dat je mee hebt gereisd.

Alla prossima!

Veel liefs

Ontdek de Elzas.

We hebben er even voor moeten rijden maar het is de moeite. We zijn in Mulhouse. De plaats waar we altijd langs jakkeren op weg naar het zuiden of het noorden.

Vanmorgen was het weer vroeg dag in San Baronto. Prachtige zonsondergangen, nieuwe plaatsen bekeken, maar het appartement lag aan een drukke (de enige) weg van Pistoia naar Vinci en verder. Een pizzeria met groot terras aan de rechterkant en het restaurant van Racheele aan de linkerkant. De nachtrust was dan ook niet echt rustig. Voordeel was dat we om kwart voor acht vanmorgen al vertrokken met als reisdoel deze plek in de Elzas.

Tegen half vier reden we de parkeergarage bij het hotel binnen en na het inchecken even ons inrichten op de hotelkamer om daarna de stad te verkennen. Ja het was warm, in de schaduw was het goed te doen en om tijd en stond een terrasje om het vochtgehalte op peil te brengen. We hebben een leuke stadstour gewandeld.

Mulhouse is een tussenstop waard, een gezellige stad met de Hema en C&A, ik voelde me al een beetje thuis. We hebben de dag afgesloten met lekker eten bij een Japans restaurant in de buurt, het hoeft immers niet altijd flammkuchen te zijn.

Morgen reizen we verder. Einddoel Antwerpen.

Veel liefs

Dingen die men moet doen tijdens de vakantie

Weer een warme dag in Toscane. 37°, voordeel is dat we gewend zijn aan deze temperatuur wanneer we terug in België komen.

We hadden deze vakantie nog geen UNESCO werelderfgoed bezocht. Met een trip naar Ceretto Guido is ook die missie volbracht. In dit dorp staat het jachthuis van de familie de Medici uit begin 16de eeuw. Gebouwd voor Cosimo de eerste. Zijn dochter Isabella kwam in dit huis op tragische wijze om het leven nadat haar man haar betichtte van overspel en haar vermoordde.

Geen toeristische hoogvlieger schijnbaar want we waren in totaal met 5 bezoekers in het huis aanwezig. Zeker wel de moeite van een bezoek waard. De vrouwelijke gids die steeds twee passen achter me liep dreef me een beetje tot wanhoop. Gelukkig mocht ik het toiletbezoek alleen doen.

De tweede missie bestond uit een bezoek aan het Centro Commerciale van Pistoia. Aglio e pepperoncino en olijfolie kopen. Misschien maar goed dat zo'n superstore niet in Antwerpen staat, ons appartement zou uitpuilen van hebbedingetjes.

We hebben nog een keer lekker gegeten bij Racheele, kregen bij het afscheid drie kussen en complimenten voor mijn Italiaans en zijn klaar om morgen onze vakantie verder te zetten in Frankrijk.

Veel liefs

Firenze

Op tijd vertrokken uit San Baronto en na de auto te hebben geparkeerd, de trein van twintig over tien van Pistoia naar Firenze genomen. Vanuit het station daar was het een kleine wandeling naar het hart van de stad.

Zomer in Firenze, niet alleen 36°C maar ook veel, heel veel, andere mensen die net als wij wilden genieten van al het moois. De Duomo hebben we van de buitenkant bekeken. De rij wachtenden was lang en we hadden geen zin om de beperkt tijd van 1 dag wachtend door te brengen.

San Lorenzo, niet zo bekend terwijl hier de bibliotheek met vestibule gehuisvest is die ontworpen zijn door Michelangelo. En een indrukwekkende collectie boeken daterend uit de 12de eeuw en later. In de kerk, die zelf eerder sober is, ook een prachtige preekstoel van Donatelli.

Wat is een bezoek aan Firenze wanneer je niet even mio bambino Caro hebt gezongen bij de Ponte Vecchio...check.

Het was tijd voor de lunch. Even buiten de drukke straten vonden we een trattoria waar ik het beste heb gegeten van deze hele vakantie. Geen poespas, kantoormensen uit de buurt aten er en we waanden ons even in een ander Firenze. Heerlijk.

Nog een laatste bestemming, de Santa Croce met de Pazzikapel. In de kerk het standbeeld van Alberti, de architect die met gesloten benen over een paard kon springen, doe hem dat maar eens na. Ook hier werk van Michelangelo. De Pazzikapel is een architectonisch hoogstandjes dat Frank graag nog weer eens wilde zien.

Moe maar voldaan terug naar het station waar we na een klein sprintje bij 36° oververhit onze trein terug naar Pistoia konden halen De airconditioning in de trein zorgde voor de nodige afkoeling.

Na nog wat gegeten te hebben bij een van de restaurantjes zijn de knollen op voor vandaag.

Veel liefs

Kuren in Toscane

Het was stil vannacht in San Baronto. Met uitzondering dan van de kerkklok die ook 's nachts het uur blijft luiden. Om 9 uur even naar de bakker voor verse broodjes en een croissant met chocolade. Het was gisteren even omschakelen, ik heb mijn draai hier nu ook gevonden.

Na het ontbijt op weg naar Montecattini. Een stadje dat we nog niet eerder hadden bezocht. Het was de moeite. Prachtige Termen uit de 18de eeuw. Ik heb genoten van de vergane glorie. De termen zijn tot op de dag van vandaag nog in gebruik. Bekijk vooral de foto's.

Het hoeft niet altijd een drukke dag te zijn. We waren op tijd terug in ons appartement om het einde van de Tour nog even te kijken. Vervolgens kwam er onder ons balkon onze eigen Giro voorbij.

Gisteravond hebben we lekker gegeten met het gevoel in een aflevering van Fawlty Towers mee te spelen. Het voorgerecht net achter de kiezen of de medewerker kwam vragen of we dessert wilden 'nee dank je dat hebben we graag na het hoofdgerecht'. Vanavond was het eten te eten, maar met het uitzicht hadden ze me ook een droge boterham mogen voorzetten. Een uitzicht met een zonsondergang om gelukkig van te worden. We blijven nog een paar dagen.

Veel liefs

Verhuizing naar Toscane

Met weemoed afscheid genomen van Mariolina en mijn berg. Wetende dat ik zeker terugkeer naar Umbrië maakte het afscheid ietsje minder zwaar.

Op weg naar Toscane, een dorpje genaamd San Baronto op 349m boven zeespiegel. Nu valt die hoogte op zich mee maar wanneer je van zoveel meter uitkijkt over een dal op zeeniveau levert dat spectaculaire beelden op.

Onderweg een kleine omweg gemaakt naar Cortona, op de grens van Umbrië en Toscane. Ook daar prachtige vergezichten. Een mooi klein museum met schilderijen van Signorelli en een weinig zeggende Duomo.

San Baronto, zoals gezegd een klein dorpje maar met minstens 4 ristorante/pizzeria die op zaterdag volgeboekt zijn. We hadden geluk met reserveren en hebben lekker gegeten.

Het appartement waar we nu zitten is anders, heel anders dan de Poggio. Mooi, gewoon een kwestie van even wennen aan het drukkere Toscane. Maar ook dat komt goed.

Veel liefs

Scheuren over de Via Flaminia.

Hoe kan je dag beter beginnen dan met een telefoontje van je dochter die vertelt dat ze aangenomen is voor een functie die ze heel graag wil gaan uitvoeren. En dat met de zon door het open raam en de vogels die fluiten. Fijn lieverd x.

Vandaag een bezoek aan minder toeristische maar daarom niet minder mooie plaatsen. Iets verder weg dus een eindje met de auto. Over de Via Flaminia, waar vroeger Romeinen te voet liepen razen nu Italiaanse snelheidsduivels.

Eerste halte Spoleto. Weer een stadje op een berg. Maar met een zeer vernuftig lopende band systeem in een koele tunnel waardoor we fris en monter aan onze tocht konden beginnen. Mooie plaats en weer slechts een enkele toerist. De koffie met zicht op de Duomo aan een gewone prijs en een koel briesje. Het was daar goed toeven.

Op weg naar Trevi halt gehouden bij een kleine tempel uit de tijd van keizer Augustus. 

Trevi, een rustig stadje met een museum gewijd aan de heilige Franciscus. We hadden nog een combiticket uit Amelia, het museum herbergde ook het archeologisch museum en het museum voor de olijfolie onder 1 dak. Voor ieder wat wils.

En deze avond ter afsluiting van een heerlijke week even wat gegeten met zicht op het oude Baschi en nog een laatste keer genieten van een schitterende Tramonto. Morgen trekken we naar Toscane.

Veel liefs

Een toeristisch dagje

Civita Bagnoregio, het zegt je hoogstwaarschijnlijk niets. Mij na vandaag alles. Een oud dorp op een kale berg. Verbonden met een loopbrug vanuit Bagnoregio. De Aziatische bezoekers aan Europa hadden ook van dit dorpje gehoord. Voor het eerst sinds bijna een week in Umbrië bevinden we ons even een beetje in Antwerpen in de zomer. De kunst is foto's te maken zonder al te veel toeristen en ook te genieten van de prachtige vergezichten. Beide zijn gelukt.

Het was afzien in de 35° zonder wind, ik schrijf dit nu ook met een behoorlijk verbrand gezicht. Het aantal kilometers dat we vandaag hebben gelopen is te voelen in mijn benen. En niet zoals Jacques Brel zingt 'mijn vlakke land', klimmen en dalen en dan weer klimmen en.....

In de koelte van de auto (ja het blaffen is terug) op weg naar Orvieto. Ik kon mijn geluk niet op met het ritje in de funicolare. Frank zat geklemd tussen Russische vrouwen die met een grote groep ook de stad gingen bezichtigen. We hebben ze nog diverse keren ontmoet.

Onze eerste gelato is binnen, pure chocolade meer moet dat niet zijn. En na het ijsje een bezoek aan de Duomo van Orvieto. Van buiten al zeer indrukwekkend en binnen de kapel met fresco's van Signorelli, zo mogelijk nog indrukwekkender. Terug naar beneden met de funicolare en ditmaal een buslading Duitse scholieren.

Even rusten op mijn berg om vervolgens nog een pizza te eten met zicht op het oude Baschi. Umbrië blijft ieder moment genieten.

Veel liefs